Η εκλογή της Μελόνι στην Ιταλία , μπορεί να φέρνει έναν άνεμο αντίστασης στην γερμανική κατεστραμένη οικονομικά Ευρώπη, όμως να κρατάμε μικρό καλάθι. Η Ιταλία δεν υπήρξε ποτέ πιστή σύμμαχος κανενός, το αντίθετο μάλιστα. Επίσης δεν υπήρξε ποτέ φίλη μας, όσο και αν μας αρέσει να την επισκεπτόμαστε για την ομορφιά της και την κουζίνα της. Άλλο η φιλική διάθεση των Ιταλών απέναντι μας και άλλο η διαχρονικά ύπουλη ως εχθρική στάση του ιταλικού κράτους προς την Ελλάδα. Στο πρώτο μισό του 20ου αιώνα το ζήσαμε και ζημιωθήκαμε σε πολύ μεγάλο βαθμό από την εχθρότητα της Ιταλίας, άσχετα αν στην απευθείας μεταξύ μας πολεμική αναμέτρηση αναδειχθήκαμε νικητές. Το ξήλωμα του πουλόβερ της ΕΕ μπορεί να αρχίσει από κει, όμως είμαι βέβαιος πως κανένας δεν θα επιβάλει εκδικητική πολιτική στην γειτονική χώρα, διότι η Ιταλία δεν είναι Ελλάδα, ούτε Κύπρος, ούτε Σερβία. Είναι η Ρώμη, το Βατικανό, ειναι "Φραγκιά". Είδαμε πως φέρθηκαν στην λήξη του δευτέρου παγκοσμιου πολέμου οι δυτικοί "σύμμαχοι" στην ηττημένη και "μετανιωμένη" Ιταλία και πώς στην πιστή και "νικήτρια" Ελλάδα. Αλλά για να πάμε στο σήμερα, οι ηγέτες των νικητών στις εκλογές της Ιταλίας, δεν αμφισβητούν την αμερικανική ηγεμονία στην Ευρώπη (γιατί αυτό είναι το αληθινό διακύβευμα) , απλά φωνασκούν κατά της ομολογουμένως αντιπαθητικής κυρίας Ούρσουλας και της αυτοκαταστροφικά εξαρτημένης και υποταγμένης στις ΗΠΑ, Γερμανίας. Όλα τα παραπάνω βέβαια είναι ασύγκριτα καλύτερα δείγματα σε σχέση με το φοβικό και υποταγμένο κρατίδιο των Αθηνών , που βαράει προσοχές ακόμα και στα Σκόπια, αλλά "κηρύττει πόλεμο" στην Ρωσία, κρυμμένο μέσα στα εσώρουχα της Πελόζι, της Καμάλα, του Πάιατ και του Σόρος.
